No casa, pero un moto!

Twee weken geleden was het zover! Mijn cadeau voor mijn vriendin Flaca was gereed. Dit behoeft enige uitleg. Vorig jaar toen ik hier wegging, had ik me voorgenomen om haar te helpen met het bouwen van een huisje. Naast de donaties voor Marcella, bleef er nog wat geld over voor Flaca en haar vijf kinderen. Aangezien zij inmiddels in aanmerking is gekomen voor een huisje in een sociaal woningbouwproject ( jaja, niet al het geld verdwijnt door corruptie) stelde Jeovanny voor om haar een transportmiddel cadeau te doen. Iedere morgen brengt zij de jongste kinderen naar de dorpsschool in Paluato, gaat dan terug naar huis, brengt mensen naar de dokter, het ziekenhuis, en gaat dan naar haar werk aan de andere kant van Galapa.
Zij had een heeeeeeeel oud brommertje gekocht, maar toen ik bij haar op bezoek kwam, had dat ding het begeven. Na weken zoeken naar een goede tweedehands brommer vond Jeovanny er een. Helemaal opgeknapt en schoongemaakt werd het ding hier gebracht. Jeo belde Flaca, manana a las tres y punto, venia. Porque, que hago falta? Flaca werd helemaal zenuwachtig, wat heb ik gedaan, waarom moet ik alleen komen, wat is er aan de hand? Ik kan echt niet slapen hoor vannacht!
Haha, de voorpret alleen al! Daar kwam ze!
Wij zaten met zijn zessen aan de ronde tafel en zij kwam er bij zitten. Toen deed Sylvia een blinddoek voor en werd ze meegenomen naar achteren waar haar 'moto" geparkeerd stond. Al tastend ontdekte ze dat het een brommer was. Ze viel me om de hals en huilde, durfde er niet op te gaan zitten, was alleen maar heeeeeeeeeeeeel blij en ontroerd.
'GRACIAS, GRACIAS A TUS AMIGOS EN HOLANDA, MUCHAS GRACIAS!!!
Gisteren stapte ik net op een mototaxi in Galapa en hoorde ik achter me; EVELIEN!!!! Daar zat ze stoer, met helm op haar moto, ze glom van oor tot oor!