Wat een feest

Is het om te werken met de ninos especiales. Wat een feest om" heerlijke" natte snottebelzoenen te krijgen van Lorena, als ze haar blijheid toont om hier te mogen zijn. Wat is het genieten als je de smoeltjes van de kinderen ziet als ze s morgens gebracht worden en ze je begroeten.
Dubbel genieten is het omdat je weet dat deze kinderen alleen maar thuis hadden gezeten als Mi casa in Ipauratu de deuren heeft open gezet voor deze kinderen.
En wat is het een feest als we naar het zwembad van de buurman gaan!! David gilt het uit van pret en is in het geheel niet bang. Lorena klampte zich de eerste weken aan mij vast, liet niet meer los, maar vond het prachtig om te spetteren en samen te springen in het water. Nu na een aantal weken, drijft zij!! Weliswaar in een band, met bandjes en ik mag haar hand of voeten niet loslaten, maar toch....
En Lorena gaat zo goed, met alles. Ze kleurt, puzzelt, maakt voorbereidende schrijfoefeningen, sorteert, gaat cijfers herkennen, ze speelt met blokken, danst. Helaas praat ze niet en soms is dat lastig, maar met haar lichaamstaal kan ze veel duidelijk maken. David speelt het liefst met auto's, maakt muziek, danst houdt van schilderen en water.

Mijn andere kindje, Jesus David is gelukkig herstelt van de griep en wordt a.s. vrijdag, op zijn verjaardag, voor de eerste keer geopereerd. Het achterste zachte gedeelte van het gehemelte wordt dan gesloten, over 20 dagen volgt een tweede operatie voor het voorste harde gedeelte. Daarna zal hij 2x per week speciale therapie moeten volgen om te leren praten.

Helaas valt er over Marcella nog geen positief nieuws te vertellen. Er gaan geruchten dat de vader nu toch wel toestemming wil geven, maar hij is nog niet gekomen om de benodigde papieren te tekenen.

's Middags geef ik kinderen bijles. Zij kwamen voor engelse les, maar al snel bleek dat ze de basisvaardigheden voor rekenen en taal niet beheersen. Op de dorpsschool wordt weinig tot geen aandacht besteed aan kinderen met een leerachterstand. De jochies komen trouw, niet altijd op tijd, haha niemand hier heeft een klok in huis, en zijn heerlijk enthousiast. Zelfs van het kleuren van een kleurplaat worden ze blij, omdat ze dat op school en thuis nooit doen.

Nog twee weken en dan vlieg ik weer naar Nederland. Pff, zal het gaan missen, maar nu ga ik nog even genieten. Tot gauw
Bedankt voor jullie lieve reacties op mijn vorige verhaal.