Pfffff

Zit nog een beetje uit te puffen van een wandeling die ik vandaag heb gemaakt. Prachtig, maar ook heel vermoeiend. Na een paar enerverende dagen had ik mezelf voor genomen om vandaag eens niets te doen.
Maar ja, toen ik vanmorgen om half 10 buiten in het zonnetje zat, kreeg ik toch de kriebels. Een wandeling uitgezocht, lunchpakketje gemaakt en me door een taxi naar Mojanda lakes aan de andere kant van Otavallo laten brengen.

Op 3700 m was een prachtig meer en daar begon ik aan mijn wandeling. Grappig was dat mijn taxichaufeur Santiago heette en ik hem vertelde over pelgrims naar
Santiago de compostella. Toen ik daar boven alleen en in stilte liep leek het voor mij op een pelgrimstocht.
Ik had me voorgenomen om na de tocht rond de meren naar beneden te gaan lopen via het incapad, nog een vijf uur durende tocht. Maar toen ik om half 3 op mijn beginpunt was, was ik zo moe van het vele stijgen en dalen dat ik hoopte op een lift. Toen ik een auto achter me hoorde, sprak ik por favor, por favor.
En wat een geluk, het raampje draaide open en een aardige dame vroeg me of ik mee wilde rijden naar Otavallo. Por favor, gracias. In de auto een gezin met twee kinderen, ouders en oma. Dat zag er vertrouwd uit, dus ik stapte in.
Na een lange rit (tjeetje werd steeds blijer dat ik dat niet hoefde te lopen) werd ik in het centrum van Otavallo afgezet. Mucho gracias, nog een taxi voor het laatste stukje en om half vier zat ik met een grote bier in een luie stoel bij het hostal.
Heerlijk dagje gehad weer, net als gisteren.
Toen ben ik met Mieke en haar familie naar warmwaterbaden geweest. Om negen uur zouden we vertrekken, maar hier in Ecuador is niets zeker. Dat is wennen, maar ook heel ontspannend. Geen stresse, wat maakt het uit! Dus om half elf reden we eindelijk weg. In de laadbak van een jeep met 9 mensen. Ik heb me sinds mijn komst hier er al menig keer over verbaasd al families onder dekens gewoon op de snelweg in zo n laadbak, en nu kon ik zelf een keer meemaken. Ik vond het ondanks, kramp in mijn benen, kou op de terugweg een super leuke ervaring.
Op de heenweg zijn we Ibarra gestopt, we zouden koeietong gaan eten bij de oma van lies. Alleen het idee al deed me griezelen!
We liepen een overdekte markt op, waar ik allerlei 'vieze" dingen voorbij zag komen. Varkenskoppen, vellen, brrrrr niet echt mijn smaak, haha
Wat een geluk, de tongen waren op. Dus togen we naar een ander tentje. Daar at ik voor 2 dollar de lekkerste vissoep die ik ooit gegeten heb.
Na de lunch stegen we weer in de laadbak en na drie kwartier kwamen we bij het complex.
De hele middag genoten van thermische baden, sauna's en zwembaden. Alles gevuld met heet/warm water uit de bergen.
Op de terugweg was het behoorlijk fris in de bak, dus met zijn allen onder een deken.
Leuke dag gehad.
Ook de donderdag en vrijdag een bijzondere ervaring gehad.
Donderdagmiddag toog ik naar Alpa yuca, een plek in het nevelwoud.
Shyri, de indiaan van het muziek had er over verteld en ik was nieuwsgierig geworden. Had mezelf voor vrijdag een vrije dag gegeven dus om half twee stapte ik met mijn rugtassie in de bus naar ibarra. Op het busstation een kaartje gekocht voor de bus naar San Lorenzo. Ergens halverwege de route moest ik eruit, maar waar? Gelukkig begreep de conducteur mijn gebrekkige Spaans en zou hij me waarschuwen als ik eruit moest. Maar er waren ook allemaal aardig mensen in de stampvolle bus die me wilden helpen.
Dus ergens op een verlaten plek stapte ik in de regen uit de bus. En daar stond ik dan, wat nu? Waarom doe ik dit?
Iets verder op was een fruitstalletje met een huisje, daar de weg gevraagd. Gelukkig wisten zij waar ik heen moest en stuurden hun zoontje mee om de weg te wijzen.
En daar kwam ik bij een in THE middle of nowhere bij een houten huis omringd door, kippen, fruitbomen, watergeruis. Er scharrelde een oude man rond het huis. Bleek dat de vader van shyri te zijn en huis en al het land er omheen was van hem. Ja hij had een kamer vrij, niet zo gek want ik was de enige gast.
Werd voorgesteld aan Sylvio, een jongeman die daar woonde en werkte.
Heerlijk in de hangmat gelezen en geslapen.
's Avonds een eenvoudige maar lekkere maaltijd en om negen uur mijn bed in. Wat een rust, eenvoud, terug naar basic.
'S morgens al vroeg wakker maar goed uitgerust.
Met Sylvio en de oude man guabanas plukken beneden bij de wildstromende rivier. Met kaplaarzen aan een glibberpaadje naar beneden. En daar fruit plukken en genieten van bloemen, vogels, vlinders, de rivier, de natuur. Het "werken" was een feest.
Weer die prachtige blauwe vlinder gezien, helaas liet hij zich niet vangen door mijn fototoestel. Steeds te laat, jammer.
De hele ochtend tussen de fruitbomen, dorst? Pluk je toch een mandarijn of sinaasappel.
Om 2 uur nam ik samen met de oude man, 75, en gewoon in bomen klimmen! de bus naar peguche.
De kisten met fruit, die hij op de markt ging verkopen, gewoon onder in de bus, en dat voor nog geen twee dollar 2 uur met de bus. Haha in Nederland kun je daar nog geen twee haltes voor reizen.
Vrijdag om een uur of vier weer "thuis". Het leek of ik een week in een andere wereld was geweest.
Het werken bij Villa Ticca is heel leuk. Afgelopen week geschilderd en gespeeld met de kinderen. buiten en binnen muren beschilderd. De leidsters en kinderen reageren enthousiast. Zal er wel een foto van maken en bijvoegen.
Ook nog aan het schilderen geweest bij de het museum bij de waterval. Een rots beschilderd met een afbeelding van de poort naar de zonnetempel.
Gaaf om te doen. Buiten op een berg pad op je hurken een rots beschilderen!
Vorige week zondag wilde ik nog een uitstapje maken met een tot trein omgebouwde bus. Volgens mijn gids zou de trein om 9 uur vertrekken dus vroeg uit de veren op zondag!! Om half 8 zat ik in de bus naar Ibarra. Sta ik daar voor een gesloten hek! Ben ik verkeerd zeker, dus nog een rondje gewandeld en gevraagd waar ik moest zijn. Was ik toch goed, dus waar terug. Staat er een bewaker zegt ie me dat wegens werkzaamheden aan het spoor, de trein niet rijdt tot september. Ben ik lekker mee! Had me er op verheugd om op het dak van de trein te zitten en te genieten van het uitzicht. Helaas!
Wat nu?
Dan maar de stad bekijken. Ondanks de zondagochtend al heel veel bedrijvigheid. Na het bezoeken van wat kerken en andere gebouwen op pad naar een meer iets buiten de stad.
Daar lekker in het gras liggen zonnen en dutten, tot het begon te miezeren.
Dat weekend was mijn beklimming van de imbubara ook geen succes. Volgens de routebeschrijving bij een aantal bronnen een bepaalde richting uit, maar ja als de bronnen onherkenbaar zijn doordat ze droog staan raak je al snel de weg kwijt. Wel een leuke wandeling gehad.
Stop nu met mijn verslag want ik zit een beetje int te kakken hier. Voel de vermoeidheid van de afgelopen vier dagen. Morgen weer aan de slag bij villa ticca.
Dinsdag ga ik koken voor de kinderen. Typische Hollandse pot; andijvie stamppot met een gehaktbal.
Ben benieuwd wat ze er van vinden.
Fijne week voor jullie allen, weer erg bedankt voor al jullie reacties, tot het volgende verslag.
Heel veel liefs,
Everien