Op een balkon in Colombia.

Op een balkon in Colombia.
Zit ik dit te schrijven. Ben nu vanaf donderdag in dit prachtige immense land.
Maandags zou ik vertrekken, maar toen had ik de kans om de Tungurahua, een actieve vulkaan op te gaan. Dan moest Colombia nog maar heel even wachten. Het was de moeite waard, maar wel een behoorlijke klim van 2000 m. En tja eenmaal boven! Geen uitzicht, mist en regen, toen het dan ook nog eens begon te onweren snel naar beneden. Haha onweer, nee helemaal niet de vulkaan liet zich horen. Wel een beetje griezelig, maar er was geen waarschuwing afgegeven, dus...
De volgende 2 dagen kon ik geen stap verzetten vanwege de spierpijn, mmm niet zo gek ook na acht uur stevig klimmen en dalen.
Woensdagavond vertrok ik samen met Martha, een Spaanse vrouw die ik het hostal had ontmoet, met de nachtbus naar Quito, waar we overstapten op de bus naar Tungan de Colombiaanse grens. Na eerst een borreltje genomen te hebben, heerlijk geslapen in de bus en weinig meegekregen van het reizen. Er was ons verteld dat we het zuiden van Colombia beter konden laten voor wat het was, dus namen we na zonder problemen de grens gepasseerd te zijn de bus naar Cali. Dat was een hele zit, maar we genoten van het uitzicht op de bergen, het vele groen en watervallen. Nu we toch aan het reizen waren besloten we er nog maar een reis aan vast te knopen naar Armenia. Na een reis van bijna 30 uur rolden we om 3 uur s'nachts het bed in. 
De volgende dag na het ontbijt naar het rustieke en originele dorpje Solenta in de bergen.Daar was het heerlijk, lekker rondgeslenterd. Van alles bekeken en daarna via bergpaden, over een finca, afgedaald naar het dal. 
Ik kwam bij een hostal. Dat zag er leuk uit! Eens informeren naar de prijs. En onverwachts een cobra in mijn handen en bezoek aan een klein museum met daarin de originele slaapkamer van Simon Bolivar. En heel gezellig, een met een camper rondtrekkend echtpaar  uit Nederland ontmoet. 
Inmiddels was het alweer zaterdag en ben ik naar het nationaal park del café geweest. Zoals de meeste van jullie wel weten is de Colombiaanse koffie beroemd en een van de belangrijkste bron van inkomsten.
Heel wat te weten gekomen over de historie van dit land.
Uit het park gekomen geen bus voor de deur, maar honderden ruiters. Gaaf om te zien vrouwen en mannen met de typische Colombiaanse hoeden op, op kleine vinnige paardjes.
Maar ja er kon geen bus meer door, wat nu? Dan maar gaan lopen en wel zien. Na 20 minuten, gelukkig een lift van een echtpaar. Dicht bij de stad afgezet.  Vliegt er plots een fietser door de lucht. Aangereden! Maar niemand die stopt, alle verkeer raast voorbij, terwijl die jongen op de middenberm van 50 cm breed hangt. Toch maar even helpen dan! Zo te zien viel het mee met de verwondingen, wel hevig geschrokken, en mmm rook ik daar een zweem van alcohol? Een ambulance wilde hij niet, geen geld en hij had nog iets op zijn kerfstok, dus geen politie! Tja, dan, muchos gracias y hasta luego!  Nog een keer omgekeken en zag dat ie midden op straat pogingen deed om weer op zijn vernielde fiets te stappen......
Om half twaalf 's avonds de bus naar Bogota en aansluitend naar Villa la Veila.
Wat een heerlijk rustig en zonnig dorp in een dal op zo'n 2000 m Vandaag zalig in korte broek door de straatjes, genoten van het niets doen, de zon een museum. En nu mijn dagboek bijgewerkt. Morgen ga ik en wandeling maken en verder......? Lekker niks.