Gewoon 6 dagen geen stroom

Om een beetje bij te komen van al het gereis en fit te kunnen starten met het vrijwilligerswerk, besloot ik om een weekje te onstpannen in een dorpje aan de Caribische zee in de buurt van Panama. Een 2,5 uur durende bootreis bracht me erheen. Heerlijk de haren in de wind en genieten van de snelheid van de boot.
Aangekomen in een paradijsje met palmen, strand, turqoois water vond ik al snel een hostal bij een aardige mevrouw. Een cabana voor mezelf, hangmat voor deur, zingende vogels en mooi weer. Ah hier kom ik mijn tijd wel door. De tweede dag werd er omgeroepen in het dorp:"Zes dagen geen electriciteit!" Shit! Voor mij niet zo erg, maar de bevolking was allerlei voorbereidingen aan het treffen voor de komende paasvakantie. Als er geen electriciteit is, geen koeling, geen internet, geen airco, geen toeristen! De vrouw van het hostal legde me uit dat het pesterij is van een groter dorp, om zelf meer toeristen te krijgen! Ben je lekker mee! Dat kun je je toch niet voorstellen in ons landje he?
Toch maar even een telefoontje naar het thuisfront want mails versturen was niet mogelijk.
De dagen daar heerlijk geluierd op het strand, wat spaans geoefend en wandelingen naar andere paradijsjes in de buurt gemaakt. Toen de verveling begon toe te slaan een ticket voor de boot de volgende dag geboekt. Tijd voor actie, op naar Cartagena en Paluato. Kom ik het hostal uit vertellen voorbijgangers me dat de boot al weg is. Dat zal toch niet? Rennen met mijn backpack op mijn rug. Oeps..... geen boot meer te zien. Nee niet om acht uur, half acht puncto! Jaja, nog nooit meegemaakt dat ze "puncto" zijn hier. Vandaag nee geen andere boot meer, morgen pas.Chips! Heb ik nog genoeg geld om nog een nacht het hostal te betalen, of wordt het slapen op het strand? Nee, te weinig, geen mogelijkheden om te pinnen... ohoh, oh wacht eens ik heb in het begin van mijn reis wat reserve in mijn riem gestopt. Yes 40.000 pesos! Mooi kan ik ook nog wat eten. Na nog een dag wegsmelten op het strand, nam ik de volgende dag op tijd de boot terug naar de bewoonde wereld.
In Turbo aangekomen, pfff, wat een anticlimax. Drukte bij de stinkende haven, drukte in de straten, auto's (oh ja die zijn er ook nog) bussen, mototaxi's. Wat een herrie.
Na een gang naar de bank een buskaartje gekocht. Nou ja bus! een minibusje, benauwd, warm en zonder vering. Wat een verademing toen ik in Monteria in een nieuwe van met airco en ligstoelen kon stappen richting Cartagena. Samen met Joseph (een duitser) kwam ik utgerust aan in Cartagens. We namen een taxi en Joseph had van een vriend een adres van een hostal gekregen.
Na prima geslapen te hebben kregen we een heerlijk ontbijt en konden we de stad gaan verkennen.De reisgids heeft gelijk, Cartagena is de moeite waard. Het is er heet en plakkerig weer, maar heerlijk om er rond te slenteren. Halverwege de middag, toen Joseph (25) toe was aan zijn middagdutje ben ik richting Boca Grande gegaan waar Inten ergens haar winkeltje moest hebben. Boca Grande is een rijke wijk op een schiereiland met stranden. Na twee keer vragen vond ik Inten in haar winkeltje. De kennismaking was heel leuk. We hebben uren zitten kletsen en na sluitingstijd (8 uur s avonds) wandelden we naar het centrum, waar we verder kletsten op een terras met een verkoelend biertje.
Nog lang niet uitgepraat namen we afscheid, om de volgende dag weer verder te kletsen.Na twee nachten in het hostal verhuisde ik naar het huisje van Inten. Op haar advies bezocht ik de POPA. Een klooster boven op een berg, met een geweldig uitzicht op de stad. Ik wandelde ernaar toe met het idee ook de berg op te klimmen, maar toen ik onder aan de berg aankwam, hield een man me staande. Je gaat toch niet alleen naar boven wandelen he? Dat is gevaarlijk. Vaak vertellen taxichauffeurs je dat omdat ze hopen dat je dan hun taxi neemt. Maar deze man had geen taxi. We stonden een tijdje te praten toen hij zag dat de politiebus een eindje verderop weg wilde rijden. Hij riep naar de agent en vroeg of hij mij mee naar boven kon nemen. Haha, ja hoor, geen probleem. Dus hup ik op het strafbankje in de bus en de berg op.
Ook dat is Colombia!
Dat maak je in Nederland niet mee.
Op zaterdag ging ik met Sylvia (stiefdochter van Inten) naar La Playa Blanca. Dat was een heel gedoe om er te komen, bus, andere bus, pont, mototaxi. Ik vind die mototaxi's maar niks. Dat gehobbel over onverharde wegen! Dus ik houd me goed vast aan de bestuurder. MMm deze jongen vond dat schijnbaar nogal opwindend, want hij wilde dat ik mijn handen ipv op zijn zij, op zijn buik hield en steeds lager...... Ja doei!
Het strand was prachtig, echt hagelwit zand, blauw helder water! Alleen het krioelde van de mensen. Dus eerst een eind gelopen tot het wat rustiger was.De hele dag lekker bakken, lezen en zwemmen, tot het tijd was om terug te gaan en we de boot naar Cartagena namen. Lekker op het dek, in de zon met af en toe een lekkere plens water over je heen.
Prima dagje om mijn reis mee af te sluiten en te beginnen aan mijn werk met de kinderen in het dorp.
Zondag al vroeg namen Inten, Sylvia en ik de taxi naar het busstation. De taxi reed door de sloppenwijken! Wat een armoe, wat een afval! Ook dat is Cartagena! Zeventig procent van de stad is sloppenwijk! Dat zullen ze deze week wel niet tonen aan de presidenten die mee doen aan de Cumbre des Americas!
Tien uur arriveerden we in Paluato, het dorpje waar ik de komende twee maanden zal verblijven.
Maar daar vertel ik jullie graag de volgende keer meer over.
Dank jullie allemaal weer voor jullie reactis, heel veel liefs